Το νέο δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής προσπαθεί να συγκεράσει τον κεμαλισμό με το Ισλάμ, το στρατό με την πολιτική εξουσία, τον επεκτατισμό με τη δημοκρατική νομιμότητα.
Καλείται νεο-οθωμανισμός και βασίζεται στα δυτικά πολυπολιτισμικά πρότυπα με οικονομική, στρατιωτική, και γεωπολιτική ισχύ τύπου Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Καλείται νεο-οθωμανισμός και βασίζεται στα δυτικά πολυπολιτισμικά πρότυπα με οικονομική, στρατιωτική, και γεωπολιτική ισχύ τύπου Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Πρόκειται για μια στρατηγική σε βάθος χρόνου που αποσκοπεί στην ενσωμάτωση των πρώην οθωμανικών κρατών και στην αφομοίωση των Κούρδων...
Η Τουρκία...
Προσεγγίζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ρωσία,διατηρώντας άριστες σχέσεις με την Αμερική, συμμετέχοντας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, αποσκοπεί την εδραίωση της ως περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη. Ήδη οι ΗΠΑ, την αξιολογούν ως 7η κατά σειρά αναπτυσσόμενη υπερδύναμη.
Ενώ δε διστάζει να ακολουθεί αυτόνομη πολιτική, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το όχι στη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων το 2003, εξαιτίας της διαφαινόμενης αυτονόμησης των Κούρδων στο Β. Ιράκ.
Επιδιώκει την ένταξη της στη Ευρώπη προσδοκώντας, προφανώς, οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη. Χωρίς όμως, να κάνει βήμα πίσω στις επεκτατικές της βλέψεις.
Σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο τα πάει περίφημα...
Μια προσεκτικότερη, όμως, ανάγνωση θα αποκαλύψει μια άλλη Τουρκία από αυτήν που περιγράψαμε:
Μια (άλλη) Τουρκία...
Με τεράστια οικονομικά προβλήματα και ορατό τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, και που στηρίχθηκε στο δανεισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με οδυνηρά οικονομικά μέτρα για τον πληθυσμό.
Με εσωτερικά σύνορα τους Κούρδους που αναγκάστηκε να ανοίξει τουρκικό προξενείο στο Βόρειο Ιράκ, αναγνωρίζοντας το αυτόνομο κουρδικό κράτος.
Με μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις και έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, με ορατή την απειλή στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Με δύο εθνικές ταυτότητες, του κεμαλισμού (δυτικός τρόπος ζωής) και του ισλαμισμού (φονταμενταλιστικές- θρησκευτικές δοξασίες), τόσο ασυμβίβαστες και αντίθετες, που μόνο ο χρόνος και η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση ίσως θα συμβίβαζαν.
Μια Τουρκία που εκχώρησε τον εθνικό της πλούτο στις μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία και Αμερική)
Μα κι ένας περήφανος ιστορικός λαός!
Αυτοί είναι οι γείτονες μας...
Ελληνική διπλωματία
H επιλογή της Ελλάδας να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας θα οδηγούσε σε επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών;
Σε μια τέτοια Ευρώπη, οι αρχές της δημοκρατίας, του αρχαιοελληνικού- δυτικού τρόπου σκέψης, του σεβασμού των μειονοτήτων και της καλής γειτονίας, όπως εκφράζεται μέσα από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, μοιάζουν ευχολόγια και ανέφικτα ιδανικά…
Τα εθνικά συμφέροντα των κρατών- μελών καθώς και οι Αμερικανικές νουθεσίες θα υπερίσχυαν του κοινοτικού δικαίου…
Σε μια τέτοια Ευρώπη, η Τουρκία θα επέβαλε διπλωματικά τις θέσεις της. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο δε θα γινόταν κομμάτι του τουρκικού Συντάγματος και ποτέ κτήμα της επίσημης πολιτικής εξουσίας, ούτε νοοτροπία του μέσου πολίτη της. Η Τσεχία πέτυχε συμβιβασμό του ευρωπαϊκού δικαίου με το εθνικό της συντάγμα...
Causus beli, γκρίζες ζώνες, συνδιαχείριση Αιγαίου, Θρακικό ζήτημα, προκλήσεις θα τα βρούμε μπροστά μας, ακόμα και αν η Τουρκία γίνει ευρωπαϊκός εταίρος....
Η Ελλάδα καλείται να εμποδίσει την άνευ όρων είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Το κυρίαρχο δόγμα που θεωρεί νομοτελειακά βέβαιη την επίλυση των διμερών διαφορών στα πλαίσια της Ε.Ε., είναι αβάσιμο. Ας δούμε τι γίνεται με την Κορσική και την Ισλανδία...
Η έξυπνη και σταθερή διπλωματία, η συνεχής διεθνή παρουσία, η αμυντική μας υπεροπλία και μια ισχυρή ευρωπαϊκή Ελλάδα είναι τα μόνα όπλα μας.
Σίγουρα δεν αρκούν, όσο ο κόσμος κυβερνιέται με όπλα και όσο ο εθνικισμός δηλητηριάζει τις ψυχές των ανθρώπων.
Ποτέ δεν ξέρεις....
Μπορεί στο μέλλον, οι δύο λαοί να έρθουν πιο κοντά, προτάσσοντας τα οφέλη της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας και αναλογιζόμενοι το τεράστιο κόστος της σημερινής όξυνσης και αυριανής σύγκρουσης.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου