"Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουν σίγουρα τη φωνή
θ' ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
κι όλοι τους θα προσμένουν σίγουρα τη φωνή
θ' ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία."
M. Κατσαρός, Ποιήματα...εδώ...
Αυτό που ήσουν κάποτε,
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία."
M. Κατσαρός, Ποιήματα...εδώ...
Αυτό που ήσουν κάποτε,
θα γίνεις ξανα...
Το πλήθος των πατεράδων μας,
κι εμείς.... εμείς τι....
Με τη δική μου μάτια... ψηφιακό ολόγραμμα μιας αχανούς μπλογκόσφαιρας, απ' τα επίκαιρα στα άγνωστα, κι απ' τα κοινωνικά στα ενδόμυχα, στο Φως της Αλήθειας, στη ζεστασιά των τίμιων Λόγων, στην ομορφιά της Ζωής.
Η ανάγκη έκφρασης, επικοινωνίας και συν-διαμόρφωσης ιδεών, προτάσεων και κοινωνικών παρεμβάσεων, έδωσαν τη σπίθα να ασχοληθώ. Στα 3 χρόνια μαθητικού και 6 χρόνια φοιτητικού συνδικαλισμού, βίωσα τη σημερινή παιδεία και υγεία, τα κόμματα και τις πολιτικές διεκδικήσεις. Πιστεύοντας, ανέκαθεν, πως η Ιδέα, το Όραμα και η προσωπική μας Στάση, αποτελούν το καύσιμο της Αλλαγής, της Νίκης και της Ανθρωπιάς. Εκεί στέκομαι, αυτά ακολουθώ, πάνω από κάθε σκοπιμότητα, πέρα από κάθε προσωπική επιδίωξη.
Γράφω από ανάγκη, από ψώνιο, από τεμπελιά, δεν ξέρω...
Το blogging μου δίδαξε να σκέφτομαι, να ακούω, να αναζητώ, να επικοινωνώ... Η αληθινή χαρά βρίσκεται αλλού. Με τους φίλους, τις σχέσεις, τις βόλτες, τις δουλειές, τις σκοτούρες. Στα μικρά καθημερινά πράγματα...
Κι όμως, είμαι ακόμα εδώ.. Πολλά μας ενοχλούν κι ακόμα περισσότερα μας πληγώνουν... Απέχουμε πολύ από την Ανθρώπινη κοινωνία.. Η istopolitia ξεκίνησε χωρίς σκοπό. Η αληθινή Πολιτεία βρίσκεται εκεί έξω, όταν κλείσουμε την Οθόνη του υπολογιστή μας...
Καλό ταξίδι... Γαληνός, Πολίτης του κόσμου: Ελλάδα.
Τι σημασία έχει ποιος είμαι... Ο Γαληνός είναι πιο κοντά σε αυτό που θα έπρεπε να είμαι...
Ο Κήπος Με Τις Αυταπάτες ( Δοκίμια Ο. Ελύτη)
Η ανάγκη έκφρασης, επικοινωνίας και συν-διαμόρφωσης ιδεών, προτάσεων και κοινωνικών παρεμβάσεων, έδωσαν τη σπίθα να ασχοληθώ. Στα 3 χρόνια μαθητικού και 6 χρόνια φοιτητικού συνδικαλισμού, βίωσα τη σημερινή παιδεία και υγεία, τα κόμματα και τις πολιτικές διεκδικήσεις. Πιστεύοντας, ανέκαθεν, πως η Ιδέα, το Όραμα και η προσωπική μας Στάση, αποτελούν το καύσιμο της Αλλαγής, της Νίκης και της Ανθρωπιάς. Εκεί στέκομαι, αυτά ακολουθώ, πάνω από κάθε σκοπιμότητα, πέρα από κάθε προσωπική επιδίωξη.
Γράφω από ανάγκη, από ψώνιο, από τεμπελιά, δεν ξέρω...
Το blogging μου δίδαξε να σκέφτομαι, να ακούω, να αναζητώ, να επικοινωνώ... Η αληθινή χαρά βρίσκεται αλλού. Με τους φίλους, τις σχέσεις, τις βόλτες, τις δουλειές, τις σκοτούρες. Στα μικρά καθημερινά πράγματα...
Κι όμως, είμαι ακόμα εδώ.. Πολλά μας ενοχλούν κι ακόμα περισσότερα μας πληγώνουν... Απέχουμε πολύ από την Ανθρώπινη κοινωνία.. Η istopolitia ξεκίνησε χωρίς σκοπό. Η αληθινή Πολιτεία βρίσκεται εκεί έξω, όταν κλείσουμε την Οθόνη του υπολογιστή μας...
Καλό ταξίδι... Γαληνός, Πολίτης του κόσμου: Ελλάδα.
Τι σημασία έχει ποιος είμαι... Ο Γαληνός είναι πιο κοντά σε αυτό που θα έπρεπε να είμαι...
Ο Κήπος Με Τις Αυταπάτες ( Δοκίμια Ο. Ελύτη)
…Οπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω. Μου είναι αδύνατον να ευδοκιμήσω μέσα στη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας. Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο. Η τις κάνω σμαράγδι να φωτίζουν τη νύχτα μου, ή τις τρώω με σοκολάτα και σαντιγύ. Γι αυτό και καμιά ολιγαρχία που εκτιμώ δεν έρχεται ποτέ στα πράγματα. Όμως, γι αυτό ακριβώς την επιλέγω. Για να μην έρχομαι ποτέ στα πράγματα.
