istopolitia

Η Istopolitia ξεκίνησε χωρίς σκοπό.
Τι σημασία έχει ποιος είμαι, ο Γαληνός είναι πιο κοντά σε αυτό που θα έπρεπε να είμαι...

Θα με βρείτε κι εδώ: Alter Logs | twitter | youtube | sync
Αξίζει να διαβάσετε: σπουδαία κείμενα άλλων bloggers

Για όσους ονειρεύονται ακόμη



Τραγούδι: Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Δίσκος: 'Ή Ταν Ή Επί Τας' (1993)
Στίχοι-Σύνθεση: Τσακνής Διονύσης
Ερμηνεία: Κατσιμίχας Χάρης & Πάνος, Τσακνής Διονύσης

Το βίντεο και τα παρακάτω λόγια,
ανήκουν στον forgive18

Και τι δε θα δινα
για να μπορώ να ονειρεύομαι...
χωρίς όρια, χωρίς πρέπει...

Απλά να ονειρεύομαι...

Να κοιτάζω το φεγγάρι...
και να ελπίζω πως κάπου...
υπάρχει μια σκάλα που θα μας ανεβάσει όλους εκεί ψηλά...

Να κοιτάζω τη θάλασσα...
και να μη σκέφτομαι τίποτα...
Να απολαμβάνω μόνο το απέραντο γαλάζιο της...



Να σηκώνω τα χέρια στον ουρανό...
και να αγγίζω τα αστέρια...

Να περπατάω στη βροχή...
να μυρίζω το βρεγμένο χώμα...
και να ακούω μόνο τον άνεμο...
να μου ψιθυρίζει όσα η ψυχή μου θέλει να μου πει...

Να βλέπω τα πουλιά που πετούν...
και να γίνομαι κι εγώ ένα από αυτά...

Να παρατηρώ τα σύννεφα...
και σαν μικρό παιδί...
να νιώθω πως περπατάω πάνω τους...

Να προχωράω στο δρόμο...
και δίπλα μου να βλέπω τους αγγέλους μου...
όχι δυστυχισμένους και ξεχασμένους ανθρώπους...

Να κλείνω τα μάτια μου και να δακρύζω...
όχι επειδή φοβάμαι...
μα επειδή δε χωρούν την ομορφιά του κόσμου...

Να παίρνω μια κιθάρα..
και με τη μελωδία της...
να πλάθω εικόνες και να ξεδιπλώνω τα συναισθήματα μου...

Να κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια...
και να βλέπω τις αλήθειες που κρύβουν μέσα τους...

Με κούρασε η ψευτιά σας...
τα δήθεν πρέπει σας...

Με πονάει το ψεύτικο χαμόγελο σας...
το ψεύτικο κλάμα σας...
οι ψεύτικες αγκαλιές σας...
τα ψεύτικα φιλιά σας...

Εγώ ονειρευόμουν πάντα έναν κόσμο όμορφο γεμάτο αλήθειες...
γεμάτο αγάπη...
γεμάτο ελευθερίες...


Εσείς μπορεί να θάψατε τα όνειρα σας...
να ξεχάσατε...
εγώ όμως όχι...

Γι' αυτό και θα συνεχίσω να ονειρεύομαι...
ότι κι αν μου λέτε εσείς....

3 comments:

Γαληνός είπε...

Το άκουσα πρώτη φορά στα 15.
Ίσως το είχα ακούσει και παλιότερα.. αλλά τότε πρώτη φορά το ένιωσα!

Στεκόμουν στην απέναντι αίθουσα, κάναμε Γαλλικά.
Το μάθημα σταμάτησε.
Ένα περιπολικό, με δύο αστυνομικούς, συλλαμβάνανε ένα 17χρονο, μακρυμάλλικο αγόρι, γιατί συμμετείχε στην κατάληψη του διπλανού Λυκείου.

Εποχή Αρσένη και "μεταρρύθμιση" εκπαιδευτικού συστήματος. Ουσιαστικά έγινε απορύθμιση εξεταστικού συστήματος... Καλύτερα από δέσμες, πολύ χειρότερα από το σχολείο των αναγκών μας...

Λίγο μετά, οι διπλανοί συμμαθητές του, τραγουδούσαν:

"Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον..
Στο μέλλον που φτιάχνετε ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ.
Αφού η Ιστορία σας ανήκει,
Σαρώστε λοιπόν αν επιμένετε!"


Η στιγμή μένει βαθιά χαραγμένη μέσα μου..
Και το τραγούδι,
ένα από τα αγαπημένα μου!

Τι κι αν η Ιστορία παίζει τα δικά της παιχνίδια,
τι κι αν η γενιά μου λίγα άλλαξε,
ακόμα το πιστεύω:
ΣΑΡΩΣΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝ ΑΠΙΜΕΝΕΤΕ!

Th. S. είπε...

Καταπληκτικό!!!

Γαληνός είπε...

"Γι' αυτό και θα συνεχίσω να ονειρεύομαι...
ότι κι αν μου λέτε εσείς...."
Την καλημέρα μου, Th. S.

Δημοσίευση σχολίου

Eθελοντισμος