Μπορούν να μας κάνουν ότι θέλουν. Να μας ισοπεδώσουν ατομικά και υπαρξιακά.
Ένα πράγμα όμως δε θα μπορέσουν ποτέ να αλλάξουν: Τον τρόπο που αισθανόμαστε.. Γιατί στα βάθη της ψυχής μας πάντα θα γνωρίζουμε ποιο το σωστό και ποιο το λάθος. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο μας! Που κανείς, ποτέ, δε θα μπορέσει να ελένξει... (1984, Όργουελ).
Αρκεί αυτή, η εσωτερική μας φωνή, να βγει προς τα έξω και να πάρει συγκεκριμένη συλλογική μορφή...
Που και που ακούγεται, μα θα έρθει η ώρα που θα ακουστεί ξανά....(Επανάσταση!)
2 comments:
Γαληνέ ο Ρίλκε πιό επίκαιρος από ποτέ :
"Γι’ αυτό κάθε ρανίδα εμπιστοσύνης μέσα μου είναι εμπιστοσύνη προς τους μοναχικούς, κάθε ρανίδα αγάπης μέσα μου αγάπη προς αυτούς. Απ’ τους μοναχικούς που δεν αφήνονται να πλανηθούν, τους προφήτες που δεν προφητεύουν, από εκείνους που τους βαραίνει η σιωπή τους και τους γλυκαίνει η αξόδευτη λαχτάρα τους θα ‘ρθει η λύτρωση…"
Δεν χρειαζόμαστε πλέον ελπίδα, η ελπίδα πέθανε κατά την τελευταία ψηφοφορία!
Η απελπισία των λαών ίσως ανατρέψει πλέον τα πράγματα.
Όχι στην βάση του κανιβαλισμού που πολλά ΤΡΩΚΤΙΚΑ ανάγουν σε ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ αλλά στην βάση της συλλογικότητας που έχεις κατανοησει πόσο πρέπει πλέον να την προβάλλουμε και να την φυλάμε ως κόρη οφθαλμού..
Αν ο ατομικισμός μας λειτουργήσει προς την κατεύθυνση του να καταλάβουμε την σημαντικότητα του άλλου τότε θα κερδίσει η λογική και η δικαιοσύνη ... αν όχι τότε θα γίνει η ταφόπλακα μας.
Η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει σε ατομικό επίπεδο για να μπορέσει να γίνει τόσο ισχυρή που να μην είναι ανατρέψιμη από κανέναν. Άλλωστε χρόνια τώρα η ατομικότητα κερδίζει κατά κράτος άρα μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα ή μάλλον καλύτερα απελπισία...
Th.S.
Th.S., πολύ σημαντικά τα λόγια του! Αληθινά λόγια, που αντέχουν στον χρόνο! Η δύναμη της απελπισίας, οι μοναχικοί "μικροί" άνθρωποι, η δύναμη της συλλογικότητας και η ατομική μας μεταμόρφωση το όχημα της δημιουργίας ενός άλλου πολιτισμού!
Μέσα μου παλεύουν δύο αντίθετες δυνάμεις...
Από τη μια η βαθιά μου πίστη στο ανείπωτο, στο καινοφανές, σε μια Πολιτεία χωρίς βάσανα και εξαθλίωση!
Από την άλλη η θλιβερή πραγματικότητα, η δύναμη της μνήμης και της εμπειρίας, η αφοπλιστική στα όνειρα μου ανθρώπινη Ιστορία...
Τα πρώτα με οδηγούν στην αναζήτηση μιας νέας Πολιτείας και στην ελπίδα πως μια τέτοια Πολιτεία υπάρχει, αρκεί να το θελήσουμε!
Τα δεύτερα με προσγειώνουν στην ιστορική πραγματικότητα, γεμίζοντας με απελπισία, πως ό,τι κι αν κάνουν ή πουν κάποιοι άνθρωποι, πάντα θα υπάρχει η αδικία, το μίσος, η βία, η λαγνεία της εξουσίας και η απληστεία του χρήματος... Σε κάθε Πολιτεία και σε κάθε κοινωνικο-οικονομικό σύστημα..
Τον ατομικό μου ρόλο διάλεξα. Θα είμαι πάντα με τους αδικιμένους και πάντα θα αντιδρώ στην αδικία είτε έχουμε καπιταλισμό είτε είχαμε κουμουνισμό, είτε θα έχουμε κάτι άλλο... Θα είμαι πάντα απέναντι. Θέλω να είμαι πάντα απέναντι... Και θα είμαι!
Αυταπάτες δεν έχω, πάντα θα υπάρχει αδικία, ανισότητα και πόνος. Μα όσο πιο ευαίσθητοι γινόμαστε σ' αυτά, τόσο λιγότερο μάταιος μοιάζει ο κόσμος μας. Τόσο λιγότερο η "Τέλεια Πολιτεία", δε μοιάζει με όνειρο...
Δημοσίευση σχολίου