"Η πρόσκληση"

By Oriah Mountain Dreaming,


Δεν με ενδιαφέρει τι επάγγελμα κάνεις. Θέλω να ξέρω για ποιο πράγμα πονάς, κι αν τολμάς να ονειρευτείς ότι θα συναντήσεις αυτό που λαχταρά η καρδιά σου.

Δεν με ενδιαφέρει πόσων χρονών είσαι. Θέλω να ξέρω αν θα διακινδυνεύσεις να γελοιοποιηθείς για την αγάπη, για το όνειρο σου, για την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.
Δεν με ενδιαφέρει ποιοι πλανήτες πλαισιώνουν τη σελήνη σου. Θέλω να ξέρω αν έχεις αγγίξει το κέντρο της ίδιας σου της θλίψης, αν οι προδοσίες της ζωής σ' έχουν κάνει ανοιχτό ή αν έχεις ζαρώσει και κλειστεί στον εαυτό σου από το φόβο περισσότερου πόνου. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις με τον πόνο, το δικό μου ή το δικό σου, χωρίς να κινηθείς για να τον κρύψεις ή να τον εξασθενίσεις ή να τον θεραπεύσεις.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζεις με τη χαρά, τη δική μου ή τη δική σου, αν μπορείς να χορέψεις έξαλλα και να αφήσεις την έκσταση να σε γεμίσει ως τις άκρες των δαχτύλων σου, χωρίς να μας προειδοποιείς να προσέχουμε, να είμαστε ρεαλιστές, να θυμόμαστε τους περιορισμούς της ανθρώπινης φύσης.

Δεν με ενδιαφέρει αν η Ιστορία που μου διηγείσαι είναι αληθινή. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις κάποιον άλλο για να φανείς αληθινός στον εαυτό σου· αν μπορείς να αντέξεις την κατηγορία της προδοσίας και να μην προδώσεις την ίδια την ψυχή σου· αν μπορείς να είσαι άπιστος και γι' αυτό αξιόπιστος.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά, ακόμα κι όταν δεν είναι όμορφη, κάθε μέρα, κι αν την παρουσία της μπορείς να την κάνεις πηγή της ίδιας της ζωής σου.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία, τη δική σου και τη δική μου, κι όμως να στέκεσαι στην άκρη της λίμνης και να φωνάζεις στην ασημένια πανσέληνο, "Ναι!"

Δεν με ενδιαφέρει να ξέρω που μένεις ή πόσα χρήματα έχεις. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σηκωθείς, μετά από μια νύχτα θλίψης και απόγνωσης, εξαντλημένος και πληγωμένος μέχρι το κόκαλο και να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να θρέψεις τα παιδιά.

Δεν με ενδιαφέρει ποιον ξέρεις ή πως έφθασες μέχρι εδώ. Θέλω να ξέρω αν θα σταθείς στη μέση της φωτιάς μαζί μου, χωρίς να ζαρώσεις προς τα πίσω.

Δεν με ενδιαφέρει πού, τι ή με ποιον έχεις σπουδάσει. Θέλω να ξέρω τι σε στηρίζει από μέσα, όταν όλα τ' άλλα καταρρέουν.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου και αν στ' αλήθεια σου αρέσει η συντροφιά που κρατάς τις άδειες στιγμές.



Αποσπάσματα από το βιβλίο The Invitation 1999 (εκδόσεις διόπτρα, στα Ελληνικά):

"Μια φορά στο τόσο μας δίνονται στιγμές αληθινής χάρης.
Κομμάτια του εαυτού μου που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν μέσα μου.
Ό,τι πρέπει να γίνει θα γίνει.
Ανήκω σ' αυτό το χρόνο, σ' αυτούς τους ανθρώπους, σ' αυτή τη γη.
Δεν με ενδιαφέρει μια πνευματικότητα που δεν μπορεί να αγκαλιάσει την ανθρώπινη φύση μου.
Προσωπική ελευθερία και βαθιά αφοσίωση στους άλλους.
Να μη συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο απ' αυτό που είναι αληθινό.



"Έγραψα την "Πρόσκληση" αργά μια νύχτα, γυρίζοντας σπίτι από ένα πάρτι.
Έγραψα αυτό που πραγματικά ήθελα να πω στους ανθρώπους που συνάντησα.
Υπάρχει μια ερώτηση που με απασχολεί; Αγάπησα πολύ;
Κάθε στιγμή που αγαπάμε πολύ μας επιτρέπει να δώσουμε πίσω κάτι βασικό στο Ιερό Μυστήριο που συγκρατεί όλη τη ζωή."



"Η ζωή βιώνεται με εξοικείωση..."