Συμφέροντα, μικρά και μεγάλα. Μια κοινωνία που βολεύεται αλλά ποτέ δεν βουλεύται. Το εγώ αντί για το εμείς, το δικό μας αντί για τα δικά μας. Η πολιτική εξουσία να παίζει το παιχνίδι των ισορροπιών και να υποδαυλίζει τις κοινωνικές αντιθέσεις. Οι δικοί μας και οι δικοί σας. Από την ήπια προσαρμογή στη λιτότητα κι από την υπέρβαση στα δικά μας κομματικά συμφέροντα. Φευ... Τυφλά κοινωνικά χτυπήματα χωρίς σχέδιο και όραμα.
Η κυβέρνηση αποφάνθηκε:
- Κατάργηση των προγραμμάτων μαθητείας (Σταζ) στο δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους δήμους- κοινότητες- νομαρχίες (ΟΤΑ)
- Σταζ μόνο στον επιχειρηματικό τομέα με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση
- Όλες οι προεκλογικές προσλήψεις της Ν.Δ. ακυρώνονται
- Όσες συμβάσεις λήγουν δεν ανανεώνονται, ανεξαρτήτου χρόνου εργασίας
- Προκήρυξη νέων, μόνιμων θέσεων εργασίας που θα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διαδικασία μέσω ΑΣΕΠ. Καμία μοριοδότηση των Σταζ
Με τη δική μου ματιά:
Τα σταζ ήταν μια κοινωνική και πολιτική ομηρία. Ανασφάλιστοι, με μισθούς πείνας καλύπτοντας τρύπες του Δημοσίου. Καλώς καταργούνται και ούτε ανανεώνονται. Εξάλλου, όλοι γνώριζαν πως οι συμβάσεις τους έχουν περιορισμένο χρόνο...
Τώρα, με βάση τον νόμο Παυλόπουλου που αξιώνει μονιμοποίηση σε άνω των 2 χρόνων εργασίας στο δημόσιο, η απάντηση είναι απλή (αλλά άδικη το ξέρω..) Τα σταζ ορίζονται ως μαθητεία και όχι ως προϋπηρεσία... Ίσως κάποιοι δικαιωθούν στα Δικαστήρια.
Αλλά ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό.... Για ποια ισοπολιτεία θα μιλάμε... Αυτοί που αρνήθηκαν την εξευτελιστική και απαράδεκτη "βοήθεια" του βουλευτή "τους", ή που δεν την εισέπραξαν ποτέ, γιατί να μην έχουν ίση μεταχείριση και αξιολόγηση μέσω ΑΣΕΠ?
Καμία, λοιπόν, μοριοδότηση και καμία μονιμοποίηση τους. Το ξέρω είναι σκληρό. Η πολιτική, το έχω ξαναγράψει ειναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστρεπτικού (Γκάλμπρεϊθ)... Δεν υπάρχει εύκολη λύση. Ή επιλέγεις να είσαι δυσάρεστος, καταργώντας πλήρως τα Σταζ ή γίνεσαι καταστρεπτικός για την χώρα (για μας και για σας).
Κάποιοι θα πουν: "δώσε μας μοριοδότηση (50%). Εργαζόμασταν τόσο καιρό στο δημόσιο." Είναι μια μέση λύση... Αλλά αντιβαίνει την αρχή της κοινωνικής ισότητα και θίγει άλλα συμφέροντα, όπως των συμβασιούχων και των ανέργων... Βαρέθηκα τις "μέσες στιγμιαίες λύσεις", αυτές μας οδήγησαν εδώ...
Μύλος γίναμε... Δε φταίτε εσείς, το ξέρω. Βγαίνετε στα κανάλια και διαμαρτύρεστε. Ό,τι και να πείτε έχετε δίκιο. Αλλά η πολιτική δεν ασκείτε έτσι. Θα είσαι με τους ανέργους, με τους εργάτες, με τους συμβασιούχους, με τους επιχειρηματίες ή με ΟΛΟΥΣ?
Αυτό σημαίνει πολιτική υπέρβαση και σχέδιο. Επικροτώ το ΠΑΣΟΚ για τη στάση του! Μακάρι να υιοθετήσει την ίδια πολιτική σε όλα τα ζητήματα. Που, ίσως, είναι και πιο σημαντικά άρα πιο δύσκολα: τράπεζες, καρτέλ, επιχειρηματικά λόμπι, σουπερμάρκετ, ενέργεια, παιδεία κλπ...
Αυταπάτες δεν έχω... δε θα το κάνει. Το να κόπτεται, σήμερα, για το κοινωνικό συμφέρον στο ζήτημα των σταζ είναι τουλάχιστον υποκριτικό... Για να είσαι με όλους σημαίνει υπερβαίνεις κάθε συμφέρον, μικρό ή μεγάλο και δημιουργείς ένα πιο δίκαιο μέλλον για τα παιδιά μας, με ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες.
Κι όταν μιλάμε για όλους, δε σημαίνει πλήρη ισοπέδωση της ατομικότητας ή ταξική επιλογή... Ναι, τάξεις υπάρχουν και θα υπάρχουν, όπως υπάρχουν ανισότητες και κοινωνικές συγκρούσεις συμφερόντων. Αλλά η Ευρώπη οφείλει να κάνει την υπέρβαση. κι αυτό γίνεται μέσα από το κοινωνικό κράτος και την αναδιανομή εισοδήματος. (Είμαι αστός και δεν το ξέρω...). Μπορεί να γίνει και με άλλους τρόπους, αλλά δεν τους ξέρουμε. Ας τους εφεύρουμε!!!
Οι σταζερς είναι μία ψηφίδα της σημερινής άδικης κοινωνίας μας. Παντού δημιουργήσαμε κοινωνικές συντεχνίες: Οι αστυνομικοί, τα κλειστά επαγγέλματα, οι δάσκαλοι, τα φροντιστήρια, οι ιδιώτες γιατροί. Όλοι εναντίον όλων... Και όλοι τα του οίκου μας. Αποτέλεσμα, όλοι κλέβουν εμάς, εμείς αυτούς και όλοι μαζί το κράτος....
Ο κομματικός συνδικαλισμός και η κοινωνική αναλγησία είναι εδώ και βασιλεύει......
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου