 |
| Photo Credit: touch by ro_buk [I'm not there], on Flickr. |
Rene-Albert Gutmann, 1972
Τοποθέτησε τον εαυτό του αλλά και το ακροατήριο του στο 2050...(Σε μετάφραση του Μαθητή του Ηλία Φωκά, δημοσιευμένο στο περιοδικό "Ιατρική του Σήμερα")
Η προφητεία συνεχίζεται...
Μπαίνουμε στην μεταβατική εποχή, 1970-2000.
Πριν συνεχίσετε διαβάστε το πρώτο μέρος: Η εξέλιξη της Ιατρικής 1950- 2050, Αρχαϊκή Εποχή (Α' Μέρος)
"Σήμερα θα αναλάβω να παίξω εγώ αυτόν τον ρόλο και θα πω για το ιατρικό μας επάγγελμα πράγματα όχι τόσο ευχάριστα και θα του επαναλάβω: "Να θυμάσαι ότι είσαι θνητό".
Εχω την τιμή να σας μιλώ σήμερα σε μια ημερομηνία ιδιαίτερα σημαντική. Βρισκόμαστε, πράγμα που δεν πρέπει να ξεχάσετε καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας μου, στο έτος 2050, δηλαδή στα μέσα του 21ου αιώνα.
...................
Ευτυχώς όλα αυτά αντικαταστάθηκαν σήμερα από την ανώνυμη επιστημονική αυστηρότητα. Γύρω στο 1970, όπως σας το είπα ήδη αρχίζει η δεύτερη περίοδος που φθάνει μέχρι το 2000 και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Πρόκειται πράγματι για μια μεταβατική εποχή, την οποία μπορούμε να ονομάσουμε εποχή του "απανθρωπισμού" δανειζόμενοι από την ανάποδη την ορολογία του Teilhard de Chardin. Παρατηρούμε να σβήνει προοδευτικά η ανθρώπινη πλευρά της Ιατρικής, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται η τεχνολογία.
Πρόκειται βέβαια για μηχανήματα ακόμη πολύ απλά και αναφέρομαι στους αυτόματους αναλυτές. Πάντως, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι απαλλάσσουν τον άνθρωπο από την ταπεινωτική αναγκαιότητα της εγκεφαλικής και χειρωνακτικής δραστηριότητας. Οδηγούν τους βιοχημικούς στην πραγματική τους αποστολή που συνίσταται στο να εφοδιάζουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές με διάτρητες καρτέλες.
Την ίδια εποχή τελειοποιούνται οι πρώτοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι είναι ακόμη πολύ απλοί σε σύγκριση με τους σημερινούς. Κατά την περίοδο αυτή, πράγματι, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές περιορίζονται στο να απαντούν μόνο χωρίς να μπορούν να υποβάλουν ερωτήσεις αλλά ούτε και μιλούν ακόμη. Όσο πρωτόγονοι όμως και αν είναι θα μεταβάλουν το ρόλο και τη θέση του γιατρού.
Παρ' όλα αυτά, ο γιατρός την εποχή εκείνη, παραμένει ακόμη προσηλωμένος στην παλιά και ανιαρή σχέση με τον άρρωστο, αν και σταδιακά θα είναι όλο και λιγότερο υποχρεωμένος να κάνει ο ίδιος τις διαγνώσεις. Θα αρκείται στο να συλλέγει τα συμπτώματα που του αναφέρει ο άρρωστος, θα σημειώνει τα στοιχεία που θεωρεί παθολογικά, θα τα καταχωρεί με τη βοήθεια των προγραμματιστών σε διάτρητες καρτέλες και θα παραδίδει τα πάντα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος έχει ήδη καταγράψει τις απαντήσεις των εργαστηριακών εξετάσεων του ασθενούς που του δόθηκαν από τον αυτόματο αναλυτή και αφού επεξεργαστεί όλα αυτά τα στοιχεία θα θέσει τη διάγνωση και θα καθορίσει τη θεραπευτική αγωγή, που θα στηρίζεται σε μέσα στατιστικά στοιχεία (βάσει των δεδομένων) και φυσικά παραβλέποντας τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς.
Σ' αυτή τη διαδικασία γιατροί και ασθενείς παύουν πλέον να αναφέρονται με τα ονόματα τους. Από εδώ και πέρα δεν θα είναι παρά απλοί αριθμοί. Ο γιατρός-αριθμός θα έχει ακόμη την ευθύνη να ξεχωρίζει τους ασθενείς-αριθμούς, σ' αυτούς στους οποίους θα δώσει φαρμακευτική θεραπεία, από εκείνους που θα οδηγηθούν στο χειρουργείο.
Πράγματι, κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο, πολλά όργανα υποβάλλονταν σε χειρουργικές επεμβάσεις με συνέπεια, πολλές φορές, τους φοβερούς ακρωτηριασμούς που γνωρίσαμε στην αρχαϊκή περίοδο. Πάντως η χειρουργική πρακτική έχει αρχίσει να απλοποιείται και σιγά-σιγά να περιορίζεται στην αντικατάσταση του πάσχοντος οργάνου με τη μέθοδο της μεταμόσχευσης. Η παραδοσιακή χειρουργική περιορίστηκε στις περιπτώσεις των τραυματισμών.
Είναι ευνόητο λοιπόν, γιατί η μεταβατική αυτή περίοδος οριοθετεί την απαρχή κάποιας διάστασης ανάμεσα στους γιατρούς που ήταν ακόμη επηρεασμένοι από τις αρχές της αρχαϊκής εποχής και εκείνων της μεταβατική περιόδου. Ανήκαν σε δύο διαφορετικούς πολιτισμούς, αυτόν της "χειρωνακτικής Ιατρικής" και αυτόν της "τεχνολογικής Ιατρικής". Μπορούμε να βρούμε πολλές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός. Παραδείγματος χάριν, σε κάποιο αρχαίο χειρόγραφο, ένας παλιός γιατρός, επιφορτισμένος να κρίνει την εργασία ενός από τους νέους συναδέλφους του έγραφε: "Όλα αυτά που γράφει μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα, αλλά σας ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τίποτε από αυτά".
Κατά το 2000 περίπου, δηλαδή πριν από πενήντα χρόνια, έκανε την εμφάνιση της η αλλαγή που εγκαινιάζει τη σύγχρονη περίοδο. Είδαμε τότε να εκκολάπτεται και να γεννιέται ζωή μέσα από αδρανή ύλη, όπως είχε προαναγγείλει ο Gerard de Nerval μεσ' από τους προφητικούς του στίχους όπου προειδοποιούσε τον άνθρωπο ότι δεν είναι το μόνο σκεπτόμενο ον.
"Συχνά στο σκοτεινό ον κατοικεί ένας κρυμμένος Θεός
κι όπως ένα μάτι στη γέννηση καλύπτεται απ' τα βλέφαρα
ένα αγνό πνεύμα αναπτύσσεται κάτω από το λίθινο φλοιό."
Συνεχίζεται... το τελευταίο μέρος της προφητείας:
Μια συγκλονιστική ομιλία ενός μεγάλου Ιατροφιλοσόφου για το μέλλον και την εξέλιξη της Ιατρικής (Γ' Μέρος)
Τοποθέτησε τον εαυτό του αλλά και το ακροατήριο του στο 2050...(Σε μετάφραση του Μαθητή του Ηλία Φωκά, δημοσιευμένο στο περιοδικό "Ιατρική του Σήμερα")
Η προφητεία συνεχίζεται...
Μπαίνουμε στην μεταβατική εποχή, 1970-2000.
Πριν συνεχίσετε διαβάστε το πρώτο μέρος: Η εξέλιξη της Ιατρικής 1950- 2050, Αρχαϊκή Εποχή (Α' Μέρος)
"Σήμερα θα αναλάβω να παίξω εγώ αυτόν τον ρόλο και θα πω για το ιατρικό μας επάγγελμα πράγματα όχι τόσο ευχάριστα και θα του επαναλάβω: "Να θυμάσαι ότι είσαι θνητό".
Εχω την τιμή να σας μιλώ σήμερα σε μια ημερομηνία ιδιαίτερα σημαντική. Βρισκόμαστε, πράγμα που δεν πρέπει να ξεχάσετε καθ' όλη τη διάρκεια της ομιλίας μου, στο έτος 2050, δηλαδή στα μέσα του 21ου αιώνα.
...................
Ευτυχώς όλα αυτά αντικαταστάθηκαν σήμερα από την ανώνυμη επιστημονική αυστηρότητα. Γύρω στο 1970, όπως σας το είπα ήδη αρχίζει η δεύτερη περίοδος που φθάνει μέχρι το 2000 και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Πρόκειται πράγματι για μια μεταβατική εποχή, την οποία μπορούμε να ονομάσουμε εποχή του "απανθρωπισμού" δανειζόμενοι από την ανάποδη την ορολογία του Teilhard de Chardin. Παρατηρούμε να σβήνει προοδευτικά η ανθρώπινη πλευρά της Ιατρικής, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται η τεχνολογία.
Πρόκειται βέβαια για μηχανήματα ακόμη πολύ απλά και αναφέρομαι στους αυτόματους αναλυτές. Πάντως, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι απαλλάσσουν τον άνθρωπο από την ταπεινωτική αναγκαιότητα της εγκεφαλικής και χειρωνακτικής δραστηριότητας. Οδηγούν τους βιοχημικούς στην πραγματική τους αποστολή που συνίσταται στο να εφοδιάζουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές με διάτρητες καρτέλες.
Την ίδια εποχή τελειοποιούνται οι πρώτοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι είναι ακόμη πολύ απλοί σε σύγκριση με τους σημερινούς. Κατά την περίοδο αυτή, πράγματι, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές περιορίζονται στο να απαντούν μόνο χωρίς να μπορούν να υποβάλουν ερωτήσεις αλλά ούτε και μιλούν ακόμη. Όσο πρωτόγονοι όμως και αν είναι θα μεταβάλουν το ρόλο και τη θέση του γιατρού.
Παρ' όλα αυτά, ο γιατρός την εποχή εκείνη, παραμένει ακόμη προσηλωμένος στην παλιά και ανιαρή σχέση με τον άρρωστο, αν και σταδιακά θα είναι όλο και λιγότερο υποχρεωμένος να κάνει ο ίδιος τις διαγνώσεις. Θα αρκείται στο να συλλέγει τα συμπτώματα που του αναφέρει ο άρρωστος, θα σημειώνει τα στοιχεία που θεωρεί παθολογικά, θα τα καταχωρεί με τη βοήθεια των προγραμματιστών σε διάτρητες καρτέλες και θα παραδίδει τα πάντα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος έχει ήδη καταγράψει τις απαντήσεις των εργαστηριακών εξετάσεων του ασθενούς που του δόθηκαν από τον αυτόματο αναλυτή και αφού επεξεργαστεί όλα αυτά τα στοιχεία θα θέσει τη διάγνωση και θα καθορίσει τη θεραπευτική αγωγή, που θα στηρίζεται σε μέσα στατιστικά στοιχεία (βάσει των δεδομένων) και φυσικά παραβλέποντας τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς.
Σ' αυτή τη διαδικασία γιατροί και ασθενείς παύουν πλέον να αναφέρονται με τα ονόματα τους. Από εδώ και πέρα δεν θα είναι παρά απλοί αριθμοί. Ο γιατρός-αριθμός θα έχει ακόμη την ευθύνη να ξεχωρίζει τους ασθενείς-αριθμούς, σ' αυτούς στους οποίους θα δώσει φαρμακευτική θεραπεία, από εκείνους που θα οδηγηθούν στο χειρουργείο.
Πράγματι, κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο, πολλά όργανα υποβάλλονταν σε χειρουργικές επεμβάσεις με συνέπεια, πολλές φορές, τους φοβερούς ακρωτηριασμούς που γνωρίσαμε στην αρχαϊκή περίοδο. Πάντως η χειρουργική πρακτική έχει αρχίσει να απλοποιείται και σιγά-σιγά να περιορίζεται στην αντικατάσταση του πάσχοντος οργάνου με τη μέθοδο της μεταμόσχευσης. Η παραδοσιακή χειρουργική περιορίστηκε στις περιπτώσεις των τραυματισμών.
Είναι ευνόητο λοιπόν, γιατί η μεταβατική αυτή περίοδος οριοθετεί την απαρχή κάποιας διάστασης ανάμεσα στους γιατρούς που ήταν ακόμη επηρεασμένοι από τις αρχές της αρχαϊκής εποχής και εκείνων της μεταβατική περιόδου. Ανήκαν σε δύο διαφορετικούς πολιτισμούς, αυτόν της "χειρωνακτικής Ιατρικής" και αυτόν της "τεχνολογικής Ιατρικής". Μπορούμε να βρούμε πολλές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός. Παραδείγματος χάριν, σε κάποιο αρχαίο χειρόγραφο, ένας παλιός γιατρός, επιφορτισμένος να κρίνει την εργασία ενός από τους νέους συναδέλφους του έγραφε: "Όλα αυτά που γράφει μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα, αλλά σας ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τίποτε από αυτά".
Κατά το 2000 περίπου, δηλαδή πριν από πενήντα χρόνια, έκανε την εμφάνιση της η αλλαγή που εγκαινιάζει τη σύγχρονη περίοδο. Είδαμε τότε να εκκολάπτεται και να γεννιέται ζωή μέσα από αδρανή ύλη, όπως είχε προαναγγείλει ο Gerard de Nerval μεσ' από τους προφητικούς του στίχους όπου προειδοποιούσε τον άνθρωπο ότι δεν είναι το μόνο σκεπτόμενο ον.
"Συχνά στο σκοτεινό ον κατοικεί ένας κρυμμένος Θεός
κι όπως ένα μάτι στη γέννηση καλύπτεται απ' τα βλέφαρα
ένα αγνό πνεύμα αναπτύσσεται κάτω από το λίθινο φλοιό."
Συνεχίζεται... το τελευταίο μέρος της προφητείας:
Μια συγκλονιστική ομιλία ενός μεγάλου Ιατροφιλοσόφου για το μέλλον και την εξέλιξη της Ιατρικής (Γ' Μέρος)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου