istopolitia

Η Istopolitia ξεκίνησε χωρίς σκοπό.
Τι σημασία έχει ποιος είμαι, ο Γαληνός είναι πιο κοντά σε αυτό που θα έπρεπε να είμαι...

Θα με βρείτε κι εδώ: Alter Logs | twitter | youtube | sync
Αξίζει να διαβάσετε: σπουδαία κείμενα άλλων bloggers

Όταν η Αφροδίτη λυπήθηκε τον Πυγμαλίωνα. Υπό τους στίχους του Wreckless Eric.

AreWeHappy?
Από τη Βάσια και το υπέροχο blog της: 

"Για όσους δε γνωρίζετε ήδη τον μύθο, επιτρέψτε μου πρώτα να σας τον αφηγηθώ. 

Ο Πυγμαλίων ήταν ένας νέος γλύπτης που έζησε γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ. Ο νεαρός θεώρησε πως η θεά Αφροδίτη απεικονιζόταν εντελώς λανθασμένα. Γι αυτό τον λόγο, αποφάσισε ο ίδιος να δημιουργήσει την ιδανική γυναίκα, η οποία θα ξεπερνούσε σε χάρη όλα τα προηγούμενα γλυπτά. Έτσι, δούλεψε για χρόνια, με καταπληκτική δεξιοτεχνία και επιμονή, δίνοντας βάση και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Στο τέλος, κατάφερε να διαμορφώσει την πιο εκλεπτυσμένη φιγούρα που είχε συλλάβει ποτέ η τέχνη

Τόσο εκπληκτική ήταν η δημιουργία του, που άρχισε να την ερωτεύεται παθιασμένα. Φιλούσε τα μαρμάρινα χείλη της, άγγιζε τα παγωμένα χέρια της, έντυνε με περίτεχνα ρούχα το άψυχο σώμα της. Σύντομα όμως η ελπίδα μετατράπηκε σε οδύνη, αφού το άγαλμα δε μπορούσε να ανταποδώσει την αγάπη που ο Πυγμαλίων προσέφερε. 


Ξεκίνησε να δημιουργήσει την απόλυτη γυναίκα αλλά στο τέλος κατάφερε να δημιουργήσει την προσωπική του απελπισία. 


Έτσι κάπως συμπεριφερόμαστε όλοι εμείς, σα τον Πυγμαλίων. Πολλές φορές μας ελκύουν στην αρχή άτομα διαφορετικά από μας και κατεφέρνουν εύκολα να διεισδύσουν στο μυαλό μας. Και αυτή η αντίθεση αρχικά μας ευχαριστεί! Μα μόλις αποζητήσουμε τον έλεγχο της σχέσης που δημιουργείται, οι διαφορές γίνονται ατέλειες και προσπαθούμε να μετατρέψουμε τον άλλον σύμφωνα με τις δικές μας προτιμήσεις. 

Όπως ο Πυγμαλίων, φιλοτεχνούμε τον χαρακτήρα του άλλου έτσι ώστε να μας ταιριάζει. Και όπως ο Πυγμαλίων, αναπόφευκτα αντιδρούμε, αφού οι προσπάθειές μας να τον αλλάξουμε πέφτουν στο κενό. Το σχέδιο αυτό αποτυγχάνει πάντα: ή ο άλλος αντιστέκεται, μετατρέποντας την σχέση σε πεδίο μάχης, ή παραδίνεται, κάνοντας τον άλλον τόσο άψυχο όσο και το άγαλμα.


Σε αυτό το παράδοξο παιχνίδι χάνουμε, ακόμα κι αν κερδίσουμε. 


Στο τέλος του μύθουη Αφροδίτη λυπήθηκε τον Πυγμαλίων και έδωσε ζωή στο άγαλμα. Αυτός και η Γαλάτεια (όπως την ονόμασε) παντρεύτηκαν με τις ευχές της θεάς.

Στον πραγματικό κόσμο όμως δε μπορούμε να ελπίσουμε σε θαύματαΜπορούμε όμως να σεβόμαστε τις διαφορές του άλλου ώστε να βγάλουμε κάτι αληθινά όμορφο."


words and music: 
Eric Goulden / Wreckless Eric (Zomba Music)



When I was a young boy
My mama said to me 
There's only one girl in the world for you 
And she probably lives in Tahiti 

I'd go the whole wide world 
I'd go the whole wide world 
Just to find her 

Or maybe she's in the Bahamas
Where the Carribean sea is blue 
Weeping in a tropical moonlit night 
Because nobody's told her 'bout you 

I'd go the whole wide world 
I'd go the whole wide world 
Just to find her 
I'd go the whole wide world 
I'd go the whole wide world 
Find out where they hide her 

Why am I hanging around in the rain out here 
Trying to pick up a girl 
Why are my eyes filling up with these lonely tears 
When there're girls all over the world 

Is she lying on a tropical beach somewhere 
Underneath the tropical sun 
Pining away in a heatwave there 
Hoping that I won't be long 

I should be lying on that sun-soaked beach with her 
Caressing her warm brown skin 
And then in a year or maybe not quite 
We'll be sharing the same next of kin 

I'd go the whole wide world 
I'd go the whole wide world 
Just to find her 
I'd go the whole wide world 
I'd go the whole wide world 
Find out where they hide her 


Όταν η Αφροδίτη λυπήθηκε τον Πυγμαλίων..
Υπό τους στίχους του Wreckless Eric.


Από το ιδανικό πρότυπο της τέλειας, μοναδικής γυναίκας στο ρεαλιστικό σχήμα  της μόνιμα ατελoύς και προβληματικής συμβίωσης.. 
Όταν η επιθυμία αγγίξει την πραγματικότητα, βλέπουμε την αποστασιοποίηση, την προδοσία ή τον χωρισμό, όταν θα έπρεπε να μιλάμε για απλό συμβιβασμό, προσπάθεια και κατανόηση...

Το αρχέτυπο πρότυπο της Μητέρας, επαναλαμβάνεται στα μάτια της Συντρόφου. 
Κι Εκείνη, τυφλά, εντελώς φυσικά, το μεταλαμπαδεύει στα παιδιά της.
Ο κύκλος συνεχίζει, αέναος κι απαράλλαχτος, ανεμπόδιστος, μακριά από κοινωνικούς μετασχηματισμούς κι επαναστάσεις.

Ταΐζοντας τον παραλογισμό,  με ύμνους και στιχάκια στη Θεά, προσδοκούμε την τύχη του Πυγμαλίωνα.. Για να πάρουμε απάντηση, στα όμορφα λόγια της Βάσιας: 
"Δε μπορούμε να ελπίσουμε σε θαύματαΜπορούμε όμως να σεβόμαστε τις διαφορές του άλλου ώστε να βγάλουμε κάτι αληθινά όμορφο."
Κι ο παραλογισμός δεν έχει τέλος..


Photo Credit: "AreWeHappy?" by Roberto Condado, on Flickr

Αυτός είναι ο κόσμος μας, η επανάσταση είναι τώρα

Anemone
Α. Πέρα από την Κορυφή

1. Το πετρέλαιο είναι το θεμέλιο του οικοδομήματος του ανθρώπινου πολιτισμού.
Υπάρχουν 10 θερμίδες υδρογονανθράκων -πετρέλαιο και φυσικό αέριο- σε κάθε θερμίδα τροφής που καταναλώνουμε στον εκβιομηχανισμένο κόσμο. 
  • Τα λιπάσματα φτιάχνονται από φυσικό αέριο 
  • Τα εντομοκτόνα από πετρέλαιο
  • Με πετρελαιοκίνητα μηχανήματα οργώνουμε- φυτεύουμε- ποτίζουμε- μαζεύουμε- μεταφέρουμε και συσκευάζουμε
  • Τυλίγουμε τα τρόφιμα σε πλαστικό - ίσον πετρέλαιο. Όλα τα πλαστικά είναι από πετρέλαιο
  • Υπάρχουν 26 λίτρα πετρέλαιο σε κάθε ελαστικό
Το πετρέλαιο είναι παντού.
Είναι πανταχού παρόν.

Και μόνο εξ' αιτίας του πετρελαίου υπάρχουν 7 δις άνθρωποι ή σχεδόν 7 δις άνθρωποι στον πλανήτη αυτή τη στιγμή.

Η άφιξη τέτοιας φτηνής και εύκολης ενέργειας η οποία, παρεμπιπτόντως, ισοδυναμεί με δισεκατομμύρια σκλάβους να δουλεύουν όλο το 24ωρο άλλαξε τον κόσμο με τόσο ριζοσπαστικό τρόπο τον τελευταίο αιώνα που ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 10 φορές.

Όμως, έως το 2050, τα αποθέματα πετρελαίου θα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού κάτω από το ήμισυ του σημερινού- βάσει του τωρινού τρόπου ζωής. Έτσι, το μέγεθος προσαρμογής σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής είναι απλά τεράστιο.
  • Ο κόσμος σήμερα χρησιμοποιεί 6 βαρέλια πετρελαίου για κάθε βαρέλι που βρίσκει
  • Πέντε χρόνια πριν, χρησιμοποιούσε 4 βαρέλια για κάθε ένα που έβρισκε
  • Σε ένα χρόνο από τώρα, θα χρησιμοποιεί 8 βαρέλια για κάθε ένα που θα βρίσκει

Αυτό που με ενοχλεί είναι η έλλειψη οποιασδήποτε αληθινής προσπάθειας από τις κυβερνήσεις παγκοσμίως και από τους ηγέτες της βιομηχανίας ανά τον κόσμο να κάνουν κάτι διαφορετικό.

Έχουμε αυτές τις, ας τις πούμε, προσπάθειες να παραχθεί περισσότερη αιολική ενέργεια και ίσως να γίνει κάτι και με την παλιρροϊκή. Γίνονται προσπάθειες για την καλύτερη απόδοση των αυτοκινήτων μας αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει με επερχόμενη επανάσταση- όλα αυτά είναι ασήμαντα και αυτό είναι αρκετά τρομακτικό.

Και οι κυβερνήσεις καθοδηγούμενες από οικονομολόγους που δεν εκτιμούν αυτά για τα οποία μιλάμε και προσπαθούν να διεγείρουν τον καταναλωτισμό για να αποκαταστήσουν την περασμένη ευημερία ελπίζοντας να αποκαταστήσουν το παρελθόν.

Εκτυπώνουν ακόμα περισσότερο χρήμα, το οποίο στερείται παντελώς αντικρύσματος. Έτσι, εάν η οικονομία βελτιωθεί και ανακάμψει και η περίφημη ανάπτυξη επανέλθει, θα είναι σύντομη.

Η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου τώρα είναι περίπου 86 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Σε περίπου 10 χρόνια, προβλέπεται να πρέπει να αντικατασταθούν σχεδόν 14 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. 

Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να πλησιάσει και να καλύψει έστω και το 1% αυτού του είδους τη ζήτηση. Αν δεν κάνουμε κάτι αρκετά γρήγορα πρόκειται να υπάρξει τεράστια έλλειψη ενέργειας.

Νομίζω ότι το μεγάλο λάθος είναι ότι δεν αναγνωρίσαμε πριν μια δεκαετία περίπου, ότι χρειαζόταν συντονισμένη προσπάθεια για την ανάπτυξη αυτών των βιώσιμων μορφών ενέργειας.

Νομίζω αυτό είναι κάτι που τα εγγόνια μας θα το κοιτάξουν με τρομερή δυσπιστία.

"Αφού γνωρίζατε ότι
είχατε να κάνετε με ένα πεπερασμένο αγαθό
πώς ήταν δυνατόν να χτίσετε την οικονομία σας
πάνω σε κάτι το οποίο επρόκειτο να εξαφανιστεί;
"

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία
βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την εξάντληση ενός βασικού πόρου
καίριου στο τωρινό μας σύστημα επιβίωσης.

Και το γαμώτο της όλης υπόθεσης είναι ότι
ακόμη και με το πετρέλαιο να γίνεται όλο και πιο σπάνιο
το οικονομικό σύστημα
θα συνεχίσει να ωθεί με κλειστά μάτια
το καρκινικό του μοντέλο ανάπτυξης,


έτσι ώστε οι άνθρωποι να αγοράζουν
πιο πολλά πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα
για να δημιουργούν ΑΕΠ και δουλειές
χειροτερεύοντας την παρακμή.

Υπάρχουν λύσεις για να αντικαταστήσουμε το οικοδόμημα της οικονομίας των υδρογονανθράκων; Φυσικά.

Αλλά η πορεία που χρειάζεται για την επίτευξη των αλλαγών δεν θα εκδηλωθεί μέσω των Πρωτοκόλλων του Συστήματος της Αγοράς, δεδομένου ότι νέες λύσεις μπορούν να εφαρμοστούν μόνο μέσω του Μηχανισμού του Κέρδους.

Οι άνθρωποι δεν επενδύουν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, επειδή δεν υπάρχει κέρδος, τόσο μακροπρόθεσμα όσο και βραχυπρόθεσμα.
Και η δέσμευση που χρειάζεται για να γίνουν πραγματικότητα μπορεί να συμβεί μόνο με σοβαρή ζημιά της οικονομίας.


Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει χρηματικό κίνητρο, και σε αυτό το σύστημα, αν δεν υπάρχει χρηματικό κίνητρο, δεν γίνεται τίποτα.

Και πάνω απ' όλα,
η Κορύφωση Πετρελαίου είναι μόνο μία από τις αναδυόμενες συνέπειες
του περιβαλλοντικο-κοινωνικού σαραβαλιασμένου τρένου που κερδίζει σήμερα ταχύτητα.


Άλλες υποβαθμίσεις περιλαμβάνουν:


2. το Πόσιμο Νερό -η ίδια η δομή της ύπαρξής μας- το οποίο παρουσιάζει σήμερα ελλείψεις για 2,8 δις ανθρώπους και αυτές οι ελλείψεις πρόκειται να φτάσουν τα 4 δισεκατομμύρια μέχρι το 2030.


3. Παραγωγή Τροφής
Η καταστροφή της καλλιεργήσιμης γης, από την οποία προέρχεται το 99,7%
όλης της ανθρώπινης τροφής λαμβάνει χώρα έως και 40 φορές ταχύτερα απ' όσο μπορεί να αναπληρωθεί και μέσα στα τελευταία 40 έτη, το 30% της καλλιεργήσιμης γης έχει καταστεί αντιπαραγωγικό.

Για να μην πούμε ότι οι υδρογονάνθρακες είναι η ραχοκοκαλιά της γεωργίας σήμερα, και όσο αυτοί μειώνονται έτσι μειώνεται και ο εφοδιασμός μας σε τρόφιμα.

Όσον αφορά στους γενικούς πόρους, με τα τωρινά πρότυπα κατανάλωσης, έως το 2030 θα χρειαζόμαστε δύο πλανήτες για να συνεχίσουμε τους ρυθμούς μας.


4. Για να μην αναφέρουμε τη συνεχή καταστροφή της βιοποικιλότητας που υποστηρίζει τη ζωή προκαλώντας κρίσεις εξαφάνισης και περιβαλλοντική αποσταθεροποίηση σε όλη τη Γη.


5. Με όλες αυτές τις υποβαθμίσεις έχουμε και τη σχεδόν εκθετική αύξηση του πληθυσμού όπου έως το 2030 μπορεί να είναι πάνω από 8 δις άνθρωποι στον πλανήτη.

Η παραγωγή ενέργειας και μόνο θα πρέπει να αυξηθεί στο 44% έως το 2030
για να καλυφθεί η εν λόγω ζήτηση.


Και πάλι,
καθώς τα χρήματα είναι ο μόνος πρωταρχικός παράγοντας για δράση μπορούμε άραγε να αναμένουμε κάποια χώρα του πλανήτη να είναι σε θέση να αντέξει τις μαζικές αλλαγές που απαιτούνται για την επανάσταση στην γεωργία στην επεξεργασία ύδατος, στην παραγωγή ενέργειας κ.τ.λ.

Όταν η σκευωρία του παγκόσμιου χρέους κλείνει σιγά-σιγά όλον τον κόσμο...


6. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι
η ανεργία που βλέπετε σήμερα πρόκειται να γίνει κάτι το δεδομένο, λόγω της φύσης της τεχνολογικής ανεργίας. Οι θέσεις εργασίας δε θα επιστρέψουν.


7. 
Και τέλος, μια ευρεία κοινωνική εκτίμηση: 
Από το 1970 έως το 2010, η φτώχεια στον πλανήτη διπλασιάστηκε λόγω αυτού του συστήματος και βάσει της κατάστασης σήμερα, πιστεύετε στα αλήθεια ότι θα δούμε κάτι άλλο από περισσότερο διπλασιασμό, περισσότερα δεινά και περισσότερη μαζική λιμοκτονία;


Β. Η Αφετηρία 

Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης μετάβασης στην ανθρώπινη ζωή... Ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα, είναι αυτή η ριζική αλλαγή της ζωής όπως την ξέρουμε κατά τον τελευταίο αιώνα.

Θα πρέπει να υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ της οικονομίας και των πόρων αυτού του πλανήτη.
H "κυρίαρχη ομάδα"
θα κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει στην εξουσία
και αυτό είναι που πρέπει να έχετε κατά νου.

Θα χρησιμοποιήσουν στρατό και ναυτικό και ψέμματα... ή ό,τι άλλο διαθέτουν
για να κρατηθούν στην εξουσία.

Δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν,
διότι δεν ξέρουν κανένα άλλο σύστημα
που θα διαιωνίσει το είδος τους.


ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΑΣ
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ


Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Αποσπάσματα από το τελευταίο μέρος του ντοκιμαντερ:
ZEITGEIST- MOVING FORWARD
 


Για υπότιτλους πατήστε το cc.

Photo Credit: "Anemone" by Maggi_94, on Flickr

Από την κοινωνία της αφθονίας στην κοινωνία της λιτότητας

The Calm After the Storm
1. Απο-ανάπτυξη, 


Οι « οικοταρτούφοι » και ο μύθος της πράσινης ανάπτυξης
Η αποανάπτυξη κερδίζει έδαφος μέσα στην ύφεση 
Μειοψηφίες της ουτοπίας
lundi 26 octobre 2009, par Eric DupinLe Monde diplomatique 

Όσο προχωράει η οικολογική κρίση, επιβάλλεται σιγά σιγά η ανάγκη να ορίσουμε την ανθρώπινη πρόοδο με διαφορετικό τρόπο, και όχι με βάση τον παραγωγισμό και την τυφλή εμπιστοσύνη στα άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. 

Στη Γαλλία, οι διανοούμενοι και οι ακτιβιστές που αγωνίζονται για την αποανάπτυξη, για έναν τρόπο ζωής απλούστερο και για μια ζωή με νόημα, βλέπουν να αυξάνεται το ακροατήριό τους, όχι μόνο στα κόμματα της αντινεοφιλελεύθερης αριστεράς, αλλά και στο ευρύ κοινό. Όμως, αντιπροσωπεύουν πολύ διαφορετικές πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις.

Θα έπρεπε να δει κανείς το εμβρόντητο ύφος του Γάλλου πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν όταν, στις 14 Οκτωβρίου του 2008, ο Υβ Κοσέ (μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του οικολογικού χώρου) υπερασπίστηκε από το βήμα της Βουλής τις ιδέες της αποανάπτυξης.

Κάνοντας τη διάγνωση ότι
« πρόκειται για μια ανθρωπολογική κρίση », ο Πράσινος βουλευτής του Παρισιού, υπό τα γιουχαΐσματα της δεξιάς, δήλωσε ότι « στο εξής, η προσπάθεια για μεγαλύτερη οικονομική μεγέθυνση είναι αντιοικονομική, αντικοινωνική και αντιοικολογική ». 

Βέβαια, η έκκλησή του για την «κοινωνία της λιτότητας» δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα να υιοθετηθεί από τους βουλευτές. Ωστόσο, η προκλητική ιδέα της αποανάπτυξης είχε ήδη κάνει δυναμική εμφάνιση στον διάλογο.



2. Καμπύλη Hubbert 

από το site aenaon:

α) Η πρόβλεψη του M. King Hubbert,
Την δεκαετία του 1950 ο Αμερικανός γεωφυσικός M. King Hubbert, δουλεύοντας για την Shell, παρατήρησε ότι οι ανακαλύψεις πετρελαϊκών πεδίων ακολουθούσαν μία κατανομή σχήματος καμπάνας. Ισχυρίσθηκε ότι ο ρυθμός παραγωγής πετρελαίου θα ακολουθούσε μια παρόμοια καμπύλη, γνωστή πλέον σαν “καμπύλη του Hubbert” 
Πηγή: aspoitalia.net 

Το 1956, ο Hubbert προέβλεψε ότι η παραγωγή των ΗΠΑ θα έφτανε στο μέγιστό της μεταξύ 1965 και 1970. Η Shell προσπάθησε να πιέσει τον Hubbert να μην δημοσιοποιήσει τις προβλέψεις του, αλλά ο διαβόητα πεισματάρης Hubbert προχώρησε στη δημοσίευσή τους. Πολλοί άνθρωποι τόσο μέσα όσο και έξω από την βιομηχανία πετρελαίου γρήγορα απέρριψαν τις προβλέψεις του Hubbert.

Αποδείχθηκε όμως ότι ο Hubbert είχε δίκιο: 
Η πετρελαιοπαραγωγή των ΗΠΑ έφτασε στο μέγιστό της το 1970. Το έτος αυτό οι παραγωγοί των ΗΠΑ παρήγαγαν τόσο πετρέλαιο όσο ποτέ άλλοτε και οι προβλέψεις του Hubbert δεν ήταν παρά μια θολή ανάμνηση. Η παρουσία του μεγίστου σημείου της καμπύλης επιβεβαιώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, έχοντας το πλεονέκτημα της αποκτηθείσας γνώσης.

Παρόλο που από πολλούς δεν έγινε αντιληπτό, η κορύφωση της παραγωγής πετρελαίου στις ΗΠΑ ήταν το πλέον σημαντικό γεωπολιτικό γεγονός που συνέβη λίγo μετά τα μέσα του 20ου αιώνα, δημιουργώντας τις συνθήκες για την ενεργειακή κρίση του 1970 και οδηγώντας τις ΗΠΑ στην κατά πολύ μεγαλύτερη στρατηγική έμφαση στον έλεγχο των πετρελαιοπηγών άλλων χωρών.

Καθόρισε επίσης την έναρξη του τέλους της κυριαρχίας των ΗΠΑ σαν κυριότερου παγκόσμιου δανειστή. Ασφαλώς και οι ΗΠΑ είχαν την δυνατότητα εισαγωγής πετρελαίου από άλλες χώρες, για αυτό και η ζωή συνεχίστηκε χωρίς ιδιαίτερες διακοπές.

Παρ’ όλα αυτά, όταν η παγκόσμια παραγωγή φτάσει στο μέγιστό της, οι συνέπειες θα γίνουν αισθητές σε μεγαλύτερη κλίμακα και με πολύ πιο βίαιο τρόπο. 



β) Η Θεωρία του Hubbert για την κορύφωση πετρελαίου (peak oil) 
Ο Hubbert προέβλεψε την κορύφωση της παγκόσμιας παραγωγής περίπου μισό αιώνα μετά από την ημερομηνία της δημοσίευσής τουέχοντας μέγεθος περίπου 12 gigabarrels το χρόνο. 




3. “Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε”

ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίου του Νίκου Μπογιόπουλου, όπως δημοσιεύεται  στο ιστολόγιο του celin: 

"Η οικονομια ειναι τραυματισμενη, αστε τη να ψοφησει", ελεγε ενα απο τα συνθηματα του γαλλικου Μαη

Σημερα, περισσοτερο απο καθε αλλη φορα, μπορει να κατανοησει κανεις πως δεν ειναι η οικονομια που ψυχορραγει. Αυτοι που "ψοφουν" εξαιτιας του τροπου που ειναι δομημενη και λειτουργει η οικονομια ειναι τα δισεκατομμυρια των ανθρωπων. Οσο για το "παγκοσμιοποιημενο" καπιταλιστικο βαμπιρ, μεσα σ'αυτη την οικονομια ειναι που τρεφεται, ζει και βασιλευει.

Οι αρμοδιοι αξιωματουχοι των κυβερνησεων και των διεθνων οργανισμων, για να περιγραψουν τα "τραυματα" της οικονομιας, χρησιμοποιουν ειδικη ορολογια και προσκομιζουν αριθμους. Πασχιζουν να μας ευαισθητοποιησουν οτι τα πραγματα "δεν πανε καθολου καλα". Η απογοητευση τους ειναι εκδηλη: διευρυνεται το "ελλειμμα", ανεβαινει ο "πληθωρισμος" και ο "τιμαριθμος", 'στασιμοτητα", μειωμενη "ανταγωνιστικοτητα", "υφεση", "χρεος". 

Οι εκτιμησεις και οι υπολογισμοι των παγκοσμιων "ταγων" διατυπωνονται σε εκθεσεις, ανακοινωνονται με καθε επισημοτητα και παντα καταληγουν σε ενα δισυλλαβο κωδικο: "μετρα"! Αλλα τι μετρα; Προς οφελος ποιων και εναντιον ποιων; Απο την παλια στατιστικη που οδηγουσε στις αναλυσεις για τις λεγομενες "κοινωνιες των 2/3", με το υπολοιπο 1/3 να εχει θαφτει στο κοινωνικο περιθωριο, σημερα εχουμε πλεον περασει στις κοινωνιες του 1/3, με τα υπολοιπα 2/3, αν δεν εχουν ηδη πεταχτει σε καποια κοινωνικη "χωματερη", να φλερταρουν με το κοινωνικο ερεβος. Ολοι αυτοι ειναι οι ζωντανοι του κατω κοσμου, που προφανως δεν εχουν απολυτως τιποτα να συνεισφερουν για τη "διασωση" της παγκοσμιας οικονομιας-παρα μονο την ιδια τους τη ζωη. Και δεν προκειται για σχημα λογου.

Οι πραγματικοι κυβερνητες αυτου του κοσμου κατα καιρους εχουν προβληματιστει σοβαρα να βρουν τροπους για να "απαλλαξουν" τον πλανητη απο το "βαρος" αυτων που η ζωη τους θεωρειται "περιττη" και "ασυμφορη".

Τον Οκτωβρη του 1979 μιλωντας στο "κλαμπ της Ρωμης", την ομαδα των 7 πλουσιοτερων χωρων που απαρτιζαν το G7, ο τοτε διευθυντης της Παγκοσμιας Τραπεζας και πρωην Υπουργος Αμυνας των ΗΠΑ επι Βιετναμ, ο Ρομπερτ Μακ Ναμαρα, διαπιστωνε:

"Υπαρχουν μονο δυο τροποι για να αποτρεψουμε τη δημιουργια ενος κοσμου 10 δισεκατομμυριων ανθρωπων. Ειτε προκειται να μειωθει ο ρυθμος των γεννησεων, ειτε να αυξηθει ο αριθμος των θανατων. Δεν υπαρχει αλλος τροπος.   
Υπαρχουν βεβαια πολλοι τροποι για την αυξηση του ρυθμου των θανατων. Στη θερμοπυρηνικη εποχη μας ενας πολεμος μπορει να επιλυσει αμεσα και αποτελεσματικα το θεμα. Οι αρρωστιες και η πεινα επισης αποτελουν αρχαιες πρακτικες ελεγχου του μεγεθους του πληθυσμου.  
Για να το πουμε απλα: η αυξηση του παγκοσμιου πληθυσμου ειναι η μεγαλυτερη απειλη για τα οικονομικα και κοινωνικα πλεονεκτηματα του αναπτυγμενου κοσμου." 


4. Από το ντοκιμαντέρ: 


"Αφού γνωρίζατε 
ότι είχατε να κάνετε με ένα πεπερασμένο αγαθό 
πώς ήταν δυνατόν να χτίσετε την οικονομία σας 
πάνω σε κάτι το οποίο επρόκειτο να εξαφανιστεί;

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία 
βρισκόμαστε αντιμέτωποι 
με την εξάντληση ενός βασικού πόρου 
καίριου στο τωρινό μας 
σύστημα επιβίωσης. 

Και το γαμώτο
της όλης υπόθεσης είναι ότι...
ακόμη και με το πετρέλαιο
να γίνεται όλο και πιο σπάνιο

το οικονομικό σύστημα
θα συνεχίσει να ωθεί με κλειστά μάτια 
το καρκινικό του μοντέλο ανάπτυξης... 

έτσι ώστε οι άνθρωποι να αγοράζουν
πιο πολλά πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα
για να δημιουργούν ΑΕΠ και δουλειές...

χειροτερεύοντας την παρακμή. 



Photo Credit: "The Calm After the Storm" by Stuck in Customs, on Flickr

Eθελοντισμος