Ακούμε και διαβάζουμε συνεχώς: "δεν παράγουμε τίποτα, δεν εξάγουμε τίποτα, για όλα φταίει το σπάταλο δημόσιο, οι συντάξεις, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων."
Παρατηρείστε προσεκτικά την εικόνα των ευρωπαϊκών κρατικών χρεών, δημοσίων και ιδιωτικών...εδώ-ευρωπαϊκά κρατικά χρέη (πηγή ΕΚΤ-Κομισιόν)
Παρατηρήστε τη θέση του συνολικού ελληνικού χρέους.. Από τα χαμηλότερα της ευρωζώνης...
Γιατί τόσο μικρό ιδιωτικό χρέος;
Μήπως λόγω φοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων του κράτους προς τους Έλληνες επιχειρηματίες και τους ημέτερους πολίτες;
Η δημόσια σπατάλη ποιον ωφελεί; Τον συνταξιούχο ή τις επιχειρήσεις και το διεφθαρμένο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα;
Ναι, λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν.
Γιατί όμως συνεχίζουν απροκάλυπτα να αναζητούν χρηματοδότες του τεράστιου δημοσίου χρέους στους πολλούς και φτωχούς, τη στιγμή που κάποιοι μένουν στο απυρόβλητο..
Γιατί κι άλλη λιτότητα, η 5η κατά σειρά, μετά το 1985;
Όλα συγκλίνουν σε ένα και μόνο συμπέρασμα:
Λεφτά υπάρχουν, και σε μας και στις επιχειρήσεις.
Από που επέλεξαν να εισπράξουν, ΠΑΣΟΚ και Ε.Ε., είναι το θέμα..
Όχι άλλη προπαγάνδα...
"Μια χαρά" είναι η ελληνική οικονομία, παρασιτική, όλο και πιο ανταγωνιστική, επιθετική στο εξωτερικό. {αν τη κρίνουμε συνολικά, σε βάθος 30 ετίας..)
Την έπληξε η κρίση; Σαφώς...
Πως αντιδρά;
Θα τη στηρίξουμε εμείς, ακόμα περισσότερο, για να συνεχίσει να συντηρεί την όποια ανταγωνιστικότητα της, την όποια παρασιτικότητα της, την πέρα από κάθε λογική και νομιμότητα, φοροαπαλλαγή της....
Καθόλου καλά δεν είμαστε εμείς, οι υπόλοιποι. Δεν αντέχουμε άλλα μέτρα...
Διαβάστε παρακάτω και ίσως βρείτε μερικές απαντήσεις...
Γράφει: ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
- «Το χρέος της Ελλάδας είναι πρωτοφανές»
Σύμφωνα με στοιχεία του Δ.Ν.Τ. το χρέος της Ελλάδας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι στο 179% του Α.Ε.Π. Ας δούμε λίγο τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά) των άλλων χωρών:
Ιαπωνία: 197,2%
Ολλανδία: 234%
Ιρλανδία: 222%
Βέλγιο: 219%
Ισπανία: 207%
Πορτογαλία: 197%
Ιταλία: 194%
Μέσος όρος για Ε.Ε.: 175% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π.
- Ποια είναι η Ελληνική «ιδιαιτερότητα»;
Η Ελλάδα λοιπόν κάνει την πρωτοτυπία να μεταφέρει τα χρέη του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο.(Σημ. Γαληνού: Το ίδιο έγινε και στην Αργεντινή..) Γιατί το Ελληνικό κράτος όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια σε μια σειρά από ανοιχτές παρανομίες (π.χ. εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) αλλά στερεί προκλητικά από το δημόσιο τους βασικούς του πόρους, προτιμώντας να φαίνεται ένα χρεοκοπημένο κράτος παρά ένας ανίκανος ιδιωτικός τομέας. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθούμε στις κάθε τύπου επιδοτήσεις.
Μόνο από τις offshore εταιρίες χάνονται κάθε χρόνο 6 δις έσοδα για το κράτος (Νέα, 11/05/2009). Χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Αγαπητός αναφέρει στην Ελευθεροτυπία της 20/02: «…τα μη εισπραττόμενα φορολογικά έξοδα υπερβαίνουν το 40% των εισπραττόμενων». Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α. το 25% της παραγωγής στην Ελλάδα διακινείται χωρίς παραστατικά με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει τόσα λεφτά, ώστε αν τα έπαιρνε «…θα επέτρεπαν ακόμη και το μηδενισμό του δημόσιου χρέους μέσα σε λίγα χρόνια» (Ελευθεροτυπία, 20/02)
Σύμφωνα με τον Θ. Πελαγίδη, Καθηγητή της Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
«Στην Ελλάδα, το χρέος του κράτους αντικατοπτρίζει και τις αδυναμίες του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας που δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός με διεθνείς όρους. Το κράτος έτσι παίρνει πάνω του και μέρος του ιδιωτικού χρέους, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει και την αδυναμία του ιδιωτικού τομέα να πάρει τις ευθύνες του, να είναι διεθνώς ανταγωνιστικός χωρίς την κρατική προστασία και χρέωση.»
- «Το Ελληνικό δημόσιο είναι διογκωμένο»
Σύμφωνα με στοιχεία του I.L.O. (International Labour Organization) στην Ελλάδα οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν το 22,3% των εργαζομένων την ίδια στιγμή που στην Γαλλία είναι το 30%, στην Σουηδία 34%, Ολλανδία 27%, Αγγλία 20%, Γερμανία 14%.
Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνουν τον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην λίστα των χωρών της Ε.Ε. η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στο μέσον!
Η διόγκωση λοιπόν του δημοσίου είναι πέρα για πέρα πλαστή και ουσιαστικά χρησιμοποιούν την λειτουργικότητα του δημόσιου τομέα προκειμένου να πείσουν τον κόσμο ότι είναι διογκωμένος. Δεν έχει όμως παρά να ρίξει κανείς μια απλή ματιά στις μετατάξεις και τις αποσπάσεις για να δει το μηχανισμό «αξιοποίησης» των υπαλλήλων και τις ευθύνες γι αυτήν.
Αλλά δεν μιλάμε μόνο για «εξυπηρετήσεις»: Χαρακτηριστική η περίπτωση υπουργείου που προσέλαβε 250 υπαλλήλους στα Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης (μέσω Α.Σ.Ε.Π.) χωρίς να έχει προνοήσει ΚΑΝ να νοικιάσει χώρο εργασίας γι αυτούς!! Η οργάνωση όμως των διευθύνσεων/οργανισμών/υπουργείων δεν είναι θέμα των δήθεν περισσευούμενων υπαλλήλων, αλλά των αδρά αμειβόμενων στελεχών και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Αν αύριο λοιπόν απελευθερωθούν οι απολύσεις τα «στελέχη» αυτά μαζί με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους θα εισηγηθούν την χρησιμότητά μας ως εργαζόμενοι, θα εισηγηθούν για την δική μας δουλειά, σύνταξη, ζωή!
- «Οι Έλληνες δεν δουλεύουν»
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat οι Έλληνες εργαζόμενοι εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα έναντι 40,3 ωρών που είναι ο μέσος όρος στην Ε.Ε. Αν λοιπόν ψάχνουμε για «τεμπέληδες» καλύτερα να πάμε πιο βόρεια όπου οι Σουηδοί (38,1), Δανοί (38) Φιλανδοί (37,8) κλπ. φαίνεται να τεμπελιάζουν πολύ για τα δεδομένα του Πρετεντέρη.
- Γιατί λοιπόν είναι μειωμένη η παραγωγικότητα;
Το πρόβλημα και πάλι βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα: ΔΕΝ κάνει καμία τεχνολογική βελτίωση, δεν αναλαμβάνει το κόστος του εκσυγχρονισμού τουκαι στηρίζεται στο χαμηλό μεροκάματο, το οποίο για να εξασφαλίσει πηγαίνει πλέον ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΕΣΟΑΒ, Interreg III κλπ.) σε χώρες των Βαλκανίων.
Ως ανταπόδοση, τα κέρδη του από το εξωτερικό…παραμένουν στο εξωτερικό, σε off-shore εταιρίες και τράπεζες.
Μάλιστα για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους (ειδικά) οι τράπεζες προς το δημόσιο, όχι μόνο κερδοσκοπούν με το χρέος του δημοσίου μέσα από την γνωστή κομπίνα με την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), αλλά προτρέπουν εδώ και χρόνια τους «σημαντικούς» πελάτες τους να βγάλουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό σε αφορολόγητους off shore παραδείσους που ιδρύουν οι…ΙΔΙΕΣ!!!! (Ελευθεροτυπία 3/05/2002)
Σε αυτούς δόθηκαν τα 12 δις «σωτηρίας» και εγγυήθηκαν άλλα 16!!!
Αυτά και άλλα πολλά μπορούμε να γράψουμε για την σημερινή πραγματικότητα, όμως όλα θα συγκλίνουν προς μία απλή αλήθεια:
Σήμερα δεν γίνεται απλά μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους φτωχότερους προς τους πλουσιότερους, αλλά και τίθενται οι βάσεις για την διαιώνιση της ουσιαστικής εξαθλίωσης τόσο για την δική μας όσο και για τις επόμενες γενεές.
Γράφει aformi
- Με τη συμμετοχή του στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» ο ελληνικός καπιταλισμός κατόρθωσε:
1) Να εκσυγχρονίσει και να κάνει πιο αποτελεσματικό το παραγωγικό του δυναμικό.
2) Να χρησιμοποιήσει τα οφέλη της συμμετοχής του στην Ε.Ε. στις γενικότερες εξορμήσεις του στα Βαλκάνια και στην αναβάθμιση της γεωπολιτικής του θέσης. Χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ και την Ε.Ε. η ιμπεριαλιστική επέκταση των ελλήνων καπιταλιστών στα Βαλκάνια θα ήταν πρακτικά από αδύναμη έως αδύνατη στη συγκυρία που διαμορφωνόταν μετά την κατάρρευση των χωρών του κρατικού καπιταλισμού (των παλιών «κομμουνιστικών» καθεστώτων).
3) Διευκόλυνε την ταξική κυριαρχία του κεφαλαίου στο εσωτερικό της χώρας. Τα σκληρά μέτρα λιτότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις, να τις παρουσιάσει η ελληνική άρχουσα τάξη σαν «αναγκαιότητα» για να μην χάσει «η χώρα το ευρωπαϊκό τρένο». Με αυτόν τον τρόπο έπεισε μεγάλα κομμάτια των εργαζομένων να δεθούν γύρω από την αστική τάξη για την επίτευξη της νέας «Μεγάλης Ιδέας».
- Το εμπορικό έλλειμμα αυξάνει μεν, αλλά μια επιπόλαιη «ανάγνωσή» του,
δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε (μέχρι τα ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομική κρίσης στα τέλη του 2007), τα υψηλότερα επίπεδα επενδύσεων παγκοσμίως, και μάλιστα ιδιωτικών, όχι απλώς δημοσίων. Ένα μεγάλο μέρος του εμπορικού ελλείμματος προέκυπτε από το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν ταχύτατα (σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε.), ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του μηχανολογικού εξοπλισμού των επιχειρήσεων εισάγεται (γιατί δεν παράγεται στην Ελλάδα).
Επομένως, το εμπορικό έλλειμμα δεν ήταν εξ’ ολοκλήρου ένας αρνητικός δείκτης για την ελληνική οικονομία. Αντίθετα, ο μηχανικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού του ελληνικού καπιταλισμού αποτελεί όρο για να παραμείνει η Ελλάδα ανάμεσα στις πιο αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη. Η Ελλάδα ήταν δεύτερη (μετά την Ιρλανδία) στο ρυθμό αύξησης των επενδύσεων σε μηχανικό εξοπλισμό (12,4% ετησίως) κατά την επταετία 1996-2002.
- Η σαφής, διαρκής βελτίωση του μηχανολογικού εξοπλισμού, αποτελεί τη βάση για την αντιμετώπιση του ανταγωνιστικού ελλείμματος του ελληνικού καπιταλισμού.
Πάνω σ’ αυτή στηρίχθηκε η αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας στην Ελλάδα. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη (μετά την Ιρλανδία) κατά την επταετία 1996-2002 με ετήσιο ρυθμό 2,8%. Η παραγωγικότητα της εργασίας από το επίπεδο του 65% του μέσου όρου της Ε.Ε. το 1990, ανήλθε στο 85% περίπου το 2002. Μάλιστα υπολογιζόταν (μέχρι το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης) ότι το 2010 θα φτάσει το 91%. Η τάση αυτή σταμάτησε μόνον χάρις στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση.
Επομένως για τους Έλληνες καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους διαχειριστές υπάρχει μονόδρομος: την υπαρκτή κρίση να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι οι ίδιοι. Τόσο απλά, τόσο ρεαλιστικά. Τα περί κερδοσκόπων ή «εθνικών κινδύνων για υποβάθμιση της χώρας» δεν αποτελούν παρά ιδεολογήματα για την επίτευξη αυτού του στόχου.
- Το ζήτημα για τους εργαζόμενους είναι ποιος θα πληρώσει την κρίση.
Μέχρι τώρα τις συνέπειες της κρίσης δεν την έχουν υποστεί οι καπιταλιστές αλλά οι εργαζόμενοι: Η φορολόγηση κερδών μειώθηκε στο 15,9% (ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι στο 33%). Το μέσο δηλωθέν εισόδημα το 2008 ήταν 16.000 ευρώ για μισθωτούς- συνταξιούχους και 13.000 ευρώ για εμπόρους- βιομηχάνους![13] Η συμμετοχή της φορολόγησης της εργασίας στο σύνολο των φορολογικών εσόδων στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 5,9 εκατοστιαίες μονάδες από το έτος 2000, ενώ στη ζώνη του ευρώ μειώθηκε κατά 1,5 εκατοστιαία μονάδα.[14] Τα δώρα προς τους καπιταλιστές είναι πολύπλευρα, όπως η μαύρη εργασία που τους επιτρέπει να αυξάνουν τα κέρδη τους ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους. Περισσότεροι από ενάμισι εκατομμύριο εργαζόμενοι απασχολούνται παράνομα ή χωρίς ασφάλιση στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν απώλεια άνω των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.
Επομένως αυτό που πρέπει, ως Αριστερά, να απαιτήσουμε είναι την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν: οι καπιταλιστές. Όχι στο όνομα του έθνους, αλλά στο όνομα των ταξικών συμφερόντων του κόσμου της εργασίας.
Άγγελος Κ
Για μια συνολική θεώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο από ιστορική όσο και από οικονομική άποψη, δες το βιβλίο:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια μελέτη από τις απαρχές της Ε.Ε. στη δεκαετία του 1950 μέχρι το 2004».
Κατεβάστε το βιβλίο από τη διεύθυνση:
download
πηγές:
ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ...ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ
Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνικός καπιταλισμός
Το ευρώ και το «νέο γερμανικό ράιχ»: όταν η μυθολογία υποκαθιστά την πραγματικότητα
Επομένως, λεφτά υπάρχουν για εκείνους και όχι για εμάς...
"Μια χαρά" είναι η ελληνική οικονομία, παρασιτική, όλο και πιο ανταγωνιστική, επιθετική στο εξωτερικό.
Θα στηρίξουμε εμείς, ακόμα περισσότερο, για να συνεχίσει να συντηρεί την όποια ανταγωνιστικότητα της, την όποια παρασιτικότητα της, την πέρα από κάθε λογική και νομιμότητα, φοροαπαλλαγή της....
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου