Αναμνήσεις

Αναμνήσεις, στο σκοτάδι τριγυρνούν
ψάχνοντας λίγο πόνο, να φανούν.
Η σκέψη σβήνει την οργή,
μα ο εφιάλτης πάντα εκεί.

Σώμα, βορά της μοναξιάς
στη νύχτα στέκεις, να κοιτάς.
Δάκρυα που τρέμουν στο φιλί,
είσαι πληγή παντοτινή.

Γελάς...

Ξημερώνει,
ν' ανταμώσει τη μορφή σου εκλιπαρεί.
Μετανιώνει, 

να ξυπνήσει μόνος την αυγή.

Καιρός περνά,
  στον τάφο ένα λουλούδι τραγουδά,
  ''αντίο''!
  Το λουλούδι μαράθηκε, 

  κι εσύ ακόμα την προσμένεις...